Voyager 1 • Uzayda Bugün! (5 Eylül 1977)

5 Eylül 1977 tarihinde Voyager 1, Florida’da bulunan Cape Canaveral üssünden sabah saatlerinde gerçekleştirdiği görkemli bir kalkışla derin uzaydaki destansı yolculuğuna başladı.

Voyager 1, başlangıçta dış gezegenleri keşfetme göreviyle fırlatıldı. İkizi Voyager 2’den 16 gün
sonra fırlatılan Voyager 1, 1979 ve 1980 yıllarında Jüpiter ve Satürn’ün yanından geçtikten sonra
keskin bir dönüş yaparak güneş sisteminin dışına doğru ilerlemeye başladı. Rutin komutları
almak ve verileri Dünya’ya iletmek için NASA’nın Derin Uzay Ağı aracılığıyla bizimle iletişim
kurmaktadır.

Gerçek zamanlı mesafe ve hız verileri NASA ve JPL tarafından sağlanmaktadır ve
Ağustos 2023 tarihi itibarıyla Dünya’dan 161 astronomik birim yani 24 milyar km uzakta
buluyor.

Bu durum da, onu Dünya’dan en uzakta bulunan insan yapımı nesne haline getiriyor. 14 Şubat 1990 tarihinde ise Voyager 1, Güneş Sisteminin dışarıdan görülen ilk “aile portresini” çekti ve bu fotoğrafta Soluk Mavi Nokta olarak çok iyi bilinen Dünya’nın görüntüsü de yer alıyor.

NASA, Haziran 2012’de aracın güneş rüzgarlarının görüldüğü uzay bölgesi ve yıldızlararası ortam
arasındaki sınıra vardığı ile ilişkili olduğundan şüphelenilen çevredeki değişiklikleri tespit ettiğini
duyurdu. Voyager 1, normalde Güneş’ten gelen heliosfer içindeki güneş rüzgarları tarafından
saptırılan yıldızlar arası uzaydan gelen yüklü parçacıkların tespitinde belirgin bir artış olduğunu
bildirmişti.

Araç böylece Güneş Sistemi’nin sınırındaki yıldızlararası ortama girmeye başladı.
Aralık 2017’de NASA, Voyager 1’in yörünge düzeltme manevrası (TCM) iticilerinin dördünü de
1980’den bu yana ilk kez başarıyla ateşledi. TCM iticileri, aracın anteninin Dünya’ya dönük
kalmasına yardımcı olmak için bozulmuş jet seti yerine kullanıldı. TCM iticilerinin kullanılması,
Voyager 1’in iki ila üç yıl daha NASA’ya veri aktarmaya devam etmesine izin verdi.

Mevcut elektrik gücünün azalması nedeniyle, Voyager ekibi hangi enstrümanların açık
tutulacağına ve hangilerinin kapatılacağına öncelik vermek zorunda kaldı. Isıtıcılar ve diğer uzay
aracı sistemleri, güç yönetimi kapsamında birer birer kapatıldı. Heliosfer ve yıldızlararası uzay
hakkındaki önemli verileri geri gönderme olasılığı en yüksek olan alan ve parçacık araçlarına,
çalışmaya devam etmeleri için öncelik verildi. Mühendisler, uzay aracının 2025 yılına kadar en az
bir bilim aletini çalıştırmaya devam etmesini bekliyor.

Voyager 1’in herhangi bir şeye çarpmaması ve kapatılmaması koşuluyla, New Horizons uzay
sondası, Dünya’dan her iki Voyager uzay aracından daha yüksek bir hızla fırlatılmasına rağmen
onu asla geçemeyecek. Çünkü Voyager uzay aracı, Güneş merkezli hızını artırmak için birden
fazla kütle çekimsel sapan etkisinden uçuşundan yararlanırken New Horizons sadece Jüpiter’den
yakın geçiş gerçekleştirirken bu etkiden faydalandı.

Voyager 1’in teorik olarak Oort bulutuna yaklaşık 300 yıl içinde ulaşması ve bu bulutun içinden
geçmesinin yaklaşık 30.000 yıl sürmesi bekleniyor. Belirli bir yıldıza doğru ilerlemese de,
yaklaşık 40.000 yıl içinde, şu anda Camelopardalis takımyıldızında bulunan ve Dünya’dan 17,1
ışık yılı uzaklıkta bulunan Gliese 445 yıldızının 1,6 ışık yılı yakınından geçecek.

Her iki Voyager uzay sondası, uzay aracının başka gezegen sistemlerinden gelen akıllı yaşam
formları tarafından bulunması durumunda, onlara bizimle ilgili bilgi vermek amacıyla altın
kaplamalı görsel-işitsel bir disk taşır. Bu diskler, Dünya’nın ve yaşam formlarının fotoğraflarını,
çeşitli bilimsel bilgileri, insanlardan gelen selamları taşımaktadır.

Hazırlayan: Burcu EMECAN

Kaynak: https://en.wikipedia.org/wiki/Voyager_1#